42
Dies und das auf Halterner Platt
Ick weet jao nich, welle van uh to de Surte Fienschmeckers häört, we äs
manks gärn Wild irten doot. Daomet wi us recht verstaoht, met „wild
irten“ mein ick natürlick nich dehen, we alltied hastig irt’t, alls in sick
rinstoppt un daobie womürglick schlabbert o kleckert. Nee, ick mein,
üm mi vörniehrmer uttedrücken, „den Verzehr von Wildbret“. Daomet
mein ick de doot schurtenen Diers, we süss inne Büschke, up de
Wieschken un Kämpe rümloopt o –hoppelt, manks ook rüm aicht:
Hasen, Kanins, Rehe, Hirsche, Wildschwiene, Enten, Fasane un so
widder.
Besünners nu in de kölleren Hiärwst- un Wintermonnatte, ook
ürwer de Wiehnachts erdage, günn ick mi gärn äs eene Maohltied
Wildbraoden. Daoför nihrm ick dann ook in Koop, dat’ke för dütt
leckere Irten een birtken deiper inne Taschke griepen mott äs för
gewührnlicken Schwienebraoden o Hähnkesbollen ut’n Supermarkt.
Aowwer usseene günnt sick jao süss nicks.
Wirl dat ick nu maol gärn Wild irt, ga ’t mi doch te denken, wat
ick düsse Dage to dütt ema in eene Gourmet-Tiedung lursen häbb.
Dao stonn näömlick, dat se nu in Düütschkland un villicht sogar in
usse Girgend wirken-, wann nich monnattelang Fleesk braoden un
in birtere Restaurants för düer Geld äs „Reh“ o „Hirsch“ verko t
hä t, wat eegentlick ut de afrikanischke Steppe kamm. Van Gazellen,
Antilopen, Springbücke o wu düsse exotischken Diers met de langen
Häörns up’n Kopp alle so heit’t.
Bi dat Lirsen van düssen Artikel foll mi in, dat ick irst nülick in een
Ut uchslokal dicht bi Haltern eene Portion Rehgulasch bestellt un
met gurden Apptiet upgirten harr. Dat Irten wass lecker, alls wat recht
is.Män wann ick nu dran denk, dat’ke villicht gar keen Reh up mienen
Teller harr, sünnern Gazelle ut de Serengeti, dann wett mi dat vandage
no een birtken blümerant inne Magengirgend. Nich dat ick wat tirgen
düsse posseerlicken Diers ut Afrika härr. Ganz in’t Tirgendeel, ick
kiek se mi in’t Fernsehn gärn an, in de urollen Filme van Professor
Gritzmek o Heinz Sielmann. Vandage loopt jao up alle Programme
ümmer no rieklick Natur lme. Ick frai mi alltied drürwer, wat et nich
alls för intressante Diers up Gotts schöene Äer gi .Män ick saih düsse
Diers vull leiwer, wu se majestätischk dör de Savanne treckt un Gräss
friert’t, äs portionswiese up mienen Teller. Heimischket Wild ut de
Hooge Mark o ut de Burkenbirge is mi daorüm allemaol leiwer äs
dat van’n Kilimantscharo. Dao ännert ook de Tatsaake nicks dran, dat
de afrikanischken Diers jüst so gurd schmaaken süllt äs de düütschken
un män halw so düer in’n Inkoop sind.
Wi hä t jao in de lesden Jaohren all allerhand Veehkrankheiten
hatt bi us in Europa: BSE, Schwiene- un Ge ügelpest, chinesischke
Vurgelgrippe, Hormone un Antibiotica in’t Veehfoer. Wann dat so
widder gaiht, dann kümp dat villicht doch up eenen gurden, birter
sächt leigen Dach so wiet, dat wi us allbineen ümstellen mürt’t up
socke exotischken Fleeschksurten.
Dann brengt de Hälterschke Huusfrau villicht an’n irsten
Wiehnachtsdach statt Rindsrolladen Gnu-Braoden up den
Festdachsdischk. De Rheinischke Suerbraoden up Niejaohr kümp
dann nich van’t Piärd, sünnern van’t Zebra, un statt Puten eeschk
an Hilligaobend kriecht wi gebraodene Marabuschnitzel o
Pelikanbollen. Un, wat mi besünners te denken gi , ussen ächten
westfäölschken Schinken stammt dann womürglick nich mähr van’t
gurde olle Mönsterlänner Landschwien. Nee, he wett dann ut ’ne
Nilpiärd- o Rhinozerosmäse maakt.
Bi mi will sick bi socke „dierischken“ Utsichten so recht gar keene
Vörfraide up all dat Fierdachsirten instellen. Mi düch, wann dat so
widder gaiht, dann sattel ick up miene ollen Dage no üm un wär
Vegetarier. Villicht sogar Veganer. Dat sall jao vandage modern sien.
Ick wünschk uh alle schöene Wiehnachts erdage un eenen gurden
Rutschk in’t Jaohr 2016!
Heinz Kallho
